پیداکردن کودکهایی که با جسارت بیشتری از وسایل بازی استفاده میکنند، به هیچ وجه دشوار نیست. انگار گامهایشان را محکمتر برمیدارند و از اینکه هریک از وسایل بازی تازه را حتی برای اولیتوشه آزمون نمایند، ترسی ندارند، ولی نوپاهایی را هم می توانید مشاهده کنید که برای گام برداشتن حتیدر سطح صاف از پدر و مادرشان کمک می خواهند. این تفاوت بارز رفتار به عقیده روانشناسان به جهت خصوصیتی به اسم «اعتمادبهنفس» میباشد.
همه پدر و مادرها برای ارتقا و تقویت اعتمادبهنفس فرزندشان تلاش میکنند. کودکی را تصور کنید که برای اولینبار تصمیم دارد از یک پارچ آب برای خودش آب بریزد. اولین عکس العمل پدر و مادرها معمولا این است : «عزیزم! حواست رو جمع کن آب رو نریزی.» البته به نظرتان این جمله چطور است ؟ «باریکلا که خودت برای خودت آب میریزی، عزیزم!» دراین مقاله طریقهایی برای تقویت اعتمادبهنفس بچه توصیه شدهاست.
الگوی مثبتی برایش باشید
مسلما شما هم چند دفعه در زمان نوجوانی چنین جملههایی را به زبان آوردهاید: «آرزو دارم این کار را انجام دهم، ولی نمیتوانم.» این جملههای منفی که ناشی از ناتوانی در انجام کارها است ، به رفتار پدر و مادر مرتبط است . کودکان دقیقا از رفتار پدران و مادران الگوبرداری میکنند. پس چنانچه سرگرم انجام کاری هستید و مستاصل هم شدهاید، از این جمله استفاده نکنید: «رییسم خواسته این فایل را روی سیستم پاورپوینت اجرا کنم ولی به هیچ وجه نمیتوانم تا آن موقع این کار را انجام دهم.» با بیان اینگونه جملههایی غیرمستقیم به فرزندتان نداشتن اعتمادبهنفس را منتقل می کنید. حتی در صورتیکه قادر به انجام کاری نیستید، مثبت حرف بزنید: «رییسم خواسته این فایل را روی سیستم پاورپوینت اجرا کنم. هنوز نتوانستهام اما همه تلاشم را می کنم و مطمئنا به نتیجه دلخواهم می رسم. با یک برنامهریزی درست قطعا می توانم انجامش دهم.» در کل این مقطع فرزند شما به گفتههایتان گوش میدهد و به اینکه با یک کار دشوار چهطور برخورد می کنید، دقت می کند.
نظرات کاربران