اینکه بگوییم فلان دست در انجام فلان کار «ضعیف» است، نمی‌تواند درست باشد زیرا هرکدام از دست‌ها توانایی‌های خودشان را دارند. درحالی‌که دست غالب‌تان برای انجام حرکات دقیق بهتر است، دست غیرغالب شما ثبات بهتری دارد. به‌همین‌دلیل است که اگر راست‌دست باشید و دستتان پر باشد، وسایل را با دست چپ نگه می‌دارید و با دست راست کلید می‌اندازید و در را باز می‌کنید. اینکه دست راست شما بهتر می‌تواند از کلید استفاده کند به‌معنای ضعیف‌بودن دست چپ‌تان نیست، زیرا دست چپ شما در نگه‌داشتن وسایل حجیم، بی‌ثبات و غیرمتعادل بهتر عمل می‌کند.
حتی اگر هر دو دستتان را طوری آموزش دهید که کمبودهای نسبی خودشان را جبران کنند، احتمالا فواید شناختی ندارد. در پژوهشی در سال ۲۰۱۸، از شرکت‌کنندگان بر اساس راست‌دست یا چپ‌دست بودن یا استفاده از هر دو دست آزمون گرفته شد. یافته‌ها نشان داد استفاده از دو دست خوبی و بدی خودش را دارد، به طوری که افرادی که از هر دو دست استفاده می‌کردند در آزمون‌های حافظه، حساب، زبان و استدلال امتیاز کمتری گرفتند. این نتایج مربوط به افرادی است که با این توانایی به دنیا آمده‌اند و محققان مطمئن نیستند که نتایج حاصل‌شده، برای افرادی هم که با تمرین، توانایی کار با هر دو دست را پیدا کرده‌اند قابل‌تعمیم باشد.
با این حال، برخی حدس می‌زنند زمانی که مغز می‌داند برای انجام یک کار خاص از کدام سمت استفاده کند، با کارایی بیشتری عمل می‌کند. این موضوع چیزی را که به آن تردید یا بلاتکلیفی نیمکره می‌گویند به حداقل می‌رساند. شاید ایرادی در دو سمت مغز وجود داشته باشد که تلاش می‌کند کار مشابهی را انجام دهند. این موضوع همچنان در دنیای علمی مورد بحث است.