گذشتگان در دنیایی دور از تکنولوژی و شلوغی امروز، صبر فراوانی داشتند. برای رسیدن به مکه و حج، رنج فراوانی را در راه تحمل می‌کردند و عمری می‌گذاشتند تا به مقصد برسند. کشاورزان بدون ابزارهای امروزی بسیار صبر می‌کردند تا محصول به دست آورند، با هم مدارا می‌کردند و در عشق و دوستی صبورانه وفاداری می‌کردند. حالا ما با یک دقیقه بیشتر در صف ایستادن یا پشت ترافیک ماندن، تحملمان را از دست می‌دهیم، با شنیدن کوچکترین حرف و حدیث، کاسه صبرمان لبریز می شود و جواب های تند می‌دهیم یا دعوا ی‌کنیم و در زندگی‌های مشترک، طاقت مشکلات را نداریم و سریعا به طلاق و جدایی فکر می‌کنیم. وقتی دنبال چیزی می‌گردیم می‌خواهیم سریع آن را پیدا کنیم، مطالعه ها و تحقیقاتمان عجولانه شده است و برای به نتیجه رسیدن در هر پروژه و کاری حوصله صبر کردن نداریم. همه این ها باعث شده است امروزه زندگی ما بسیار سطحی تر شود و میزان نارضایتی ما افزایش یابد. اما چه باید کرد؟ چگونه صبور باشیم؟
پیش از هر چیز من به شما می‌گویم که این جمله را شعار زندگی خود کنید: «صبر پاداش دارد.» و بعد با تمرین صبوری، نتیجه آن را ببینید.