کاریزماتیک (Charismatic) در زبان انگلیسی نقش صفت دارد و از کاریزما (charisma) مشتق شده است. خود واژه کاریزما از خاریسما گرفته شده که در زبان یونانی به معنای جاذبه ذاتی است. خاریسما در دوره باستان دو مفهوم را می‌رساند. در مفهوم اول به جاذبه‌های ظاهری یک نفر گفته می‌شد که خصلتی دنیوی داشت و در مفهوم دوم موهبتی آسمانی و امری اساطیری یا الهی بود. مسیحیان، حضرت عیسی را دارای کاریزما یعنی موهبت‌های پرجذبه الهی می‌دانستند و واژه کاریزما تنها به شاخه خاصی از الهیات مسیحی محدود می‌شد.
کاربرد کاریزما تا میانه قرن بیستم کمیاب بود تا اینکه ماکس وبر با طرح اقتدار کاریزماتیک کاربرد واژه کاریزما و کاریزماتیک را گسترش داد. از آن به بعد در عرصه سیاست و اجتماع به رهبران پرطرفدار و افراد تأثیرگذار در جامعه کاریزماتیک اطلاق شد. در فرهنگ لغت فارسی معین درباره کاریزماتیک نوشته شده است: «شخصیت و جذابیت یک فرد که می‌تواند در مردم نفوذ کند و آنان را به شور و فداکاری وادار سازد. این مشخصه ابتدا در برخی فرقه‌های مسیحیت مشاهده شد و بعد‌ها در ادیان دیگر هم به چشم خورد.» در مجموع، کاریزما مجموعه‌ای از صفات و رفتارهایی است که با کنار هم قرار گرفتن‌شان شخصیت فرد، جذاب و اثرگذار باشد و کاریزماتیک بودن جاذبه فردی است که تأثیری اجتماعی دارد. به این ترتیب شخصیت‌های کاریزماتیک افرادی هستند که می‌توانند با قدرت خود جمعیت زیادی را تحت تأثیر قرار دهند و آن‌ها را به سمت و سوی خود جذب کنند.