اشتفن تسوایک درین رمان جالب و گیرا، «24 ساعت از معاش یک زن» از طبقه بورژوای اروپایی را به تصویر کشیده میباشد. وی در‌این اثر، با نگاهی ظریف و قلمی توانمند از پنهانی‌ترین انگیزه‌های زنان یعنی تمایل به حفاظت و فرزندپروری، گرایش شدید به پذیرفته‌شدن و مهر پایان‌ناپذیر آن‌ها به مراقبت بقا صحبت میکند: «هجده ساله بودم که در مجمعی با شوهر بعدی‌ام آشنا شدم. وی پسر دوم خانوادهٔ بلندمرتبه «آ...» بود و ده سال در نیروی هند خدمت کرده بود. وصلت ما به زودی سر گرفت.
زندگانی ما خوش و بی‌دردسر بود. سه ماه در لندن و سه ماه در مزارع به سر می‌بردیم و سایرٔ روزهای سال را در ایتالیا، اسپانیا و فرانسه از هتلی به هتل دیگر می‌رفتیم. در‌این برهه زمانی هیچگاه خرد‌ترین اختلافی بر زندگانی زناشویی ما سایه نینداخت و دو پسری که در آن سال‌ها به جهان آمدند، در حال حاضر هر دو گران قدر شده‌اند. چهل ساله بودم که ناگهان شوهرم مرد...
بیچاره در زمانه اقامتش در هند در گیر بیماری کبد شده و هنوز دو هفته از ناخوشی وحشت‌انگیز وی نگذشته بود که آن را از دست دادم. در‌این روز ها پسر بزرگم به سربازی رفته و پسر کوچکم به مکتب میرفت. بنابراین من ظرف یک شب در عرصهٔ زندگانی یکه و تنها ماندم و زیرا زندگانی اینجانب بیشتر بین عموم و در مجامع قبلی بود، این تنهایی برای اینجانب عذاب الیمی بود. دیگر از آن پس در‌این منزل‌ای که هر مورد از اثاثهٔ آن مرگ فجیع و جانگداز شوهر محبوبم را به خاطر میاورد، زندگانی برای اینجانب محال بود و اینجانب حتی نمی‌توانستم یک روز در آن اقامت کنم. از این رو تصمیم گرفتم تا‌زمانی‌که پسرانم ازدواج نکرده‌اند روز های عمر را به سیاحت و سفر بگذرانم.» اشتفن تسوایک که بی‌گمان یکی‌از بزرگان عالم وقار شمرده می‌گردد، نظریه داشت که ادبیات وسیله‌ای میباشد برای اینکه آدم درام حیات را بی‌پرده‌تر و عالی تشریح نماید و می بایست خاطرنشان کرد که او در اثر های خویش هرچه خوب از این وسیله استعمال کرده و در تشریح درام معاش قریحهٔ شگرفی از خویش علامت داده میباشد. از اثرها دیگر این مولف می‌توان به «آموک» و «لپورلا» اشاره نمود.