ادوارد آزبورن ویلسون  زیست‌شناس، طبیعت‌شناس و نویسنده آمریکایی بود. تخصص او میرمکولوژی، مطالعه مورچه ها بود. به گفته دیوید آتنبرو او کارشناس برجسته جهان بود. او به “مرد مورچه ای” ملقب شد. ویلسون را به دلیل حمایت از محیط زیست و عقاید سکولار-انسان گرایانه و دئیستی اش در مورد مسائل مذهبی و اخلاقی، «پدر زیست شناسی اجتماعی» و «پدر تنوع زیستی» نامیده اند. از جمله کمک های او به نظریه اکولوژیکی، نظریه جغرافیای زیستی جزیره (که با همکاری بوم شناس ریاضی رابرت مک آرتور ایجاد شد)، که به عنوان پایه و اساس زمینه طراحی مناطق حفاظت شده عمل کرد، و همچنین نظریه بی طرف یکپارچه تنوع زیستی استفان پی. هابل ویلسون استاد بازنشسته پژوهشی دانشگاه پلگرینو در حشره شناسی برای گروه زیست شناسی ارگانیسمی و تکاملی در دانشگاه هاروارد، مدرس دانشگاه دوک  و عضو کمیته تحقیقات شکاک بود. آکادمی سلطنتی سوئد جایزه کرافورد را به ویلسون اعطا کرد. او برنده جایزه اومانیست آکادمی بین المللی اومانیسم بود. او دو بار برنده جایزه پولیتزر برای ادبیات غیرداستانی عمومی (برای طبیعت انسانی در 1979 و مورچه ها در 1991) و نویسنده پرفروش نیویورک تایمز برای فتح اجتماعی زمین،  نامه هایی به دانشمند جوان بود. ، و معنای وجود انسان.