روی سخن ما در اینجا به طور خاص با کارآفرینان بلندپرواز و حرفه‌ای‌هاست. همه‌ی ما برای اینکه به شادی حقیقی برسیم باید احساس کنیم که در یک حرفه‌ی به خصوص خِبره هستیم. آدم‌های موفق معمولا مهارت‌های زیادی بلدند و دستاوردهای قابل توجهی کسب کرده‌اند. اینها به طور کلی در شاخه‌ای که فعالیت می‌کنند موفق ظاهر شده‌اند، اما اغلب آنقدرها که باید شاد نیستند.
حتما می‌پرسید چرا؟ راگوناتان می‌گوید آدم‌هایی که علی‌رغم موفقیت‌های متعدد باز هم شاد نیستند اشکال کارشان اینجاست که در ارزیابی دستاوردهای خود از معیارهای غلط استفاده می‌کنند. راگوناتان توضیح می‌دهد که ما آدم‌ها به اشتباه عادت کرده‌ایم برای مثال موفقیت یک استاد دانشگاه را بر اساس حقوق، دانشگاه محل تدریس یا تعداد جوایزی که دریافت کرده ارزیابی و قضاوت کنیم. شاید این معیارها در نگاه اول سنجیده به نظر برسند، اما این فقط ظاهر قضیه است. در واقع، ما از این معیارها استفاده می‌کنیم چون در دسترس‌ترند و قضاوت بر اساس آنها چندان دشوار نیست. به عبارت دیگر، آدم‌هایی که معیار موفقیت خود را پول و شهرت قرار می‌دهند، هرگز نمی‌توانند از ته قلب احساس شادی و رضایت کنند. به گفته‌ی راگوناتان، ما آدم‌ها خیلی زود به این معیارهای غلط عادت می‌کنیم. به همین دلیل است که اگر این ماه حقوق‌مان زیاد شود، فقط به اندازه‌ی یکی دو ماه یا حداکثر شش ماه احساس رضایت خواهیم کرد و بعد از مدتی که مبلغ اضافه شده برای‌مان عادی شد، دیگر شاد نخواهیم بود مگر اینکه حقوق‌مان دوباره زیاد شود.