در روزگاران دور در یکی از شهرهای اندونزی مردی به نام کابایان و همسرش زندگی می‌کردند. روزی همسر کابایان متوجه شد که او مدتی است از جنب و جوش افتاده و در گوشه‌ای می‌نشیند و در فکر فرو می‌رود. همسرش وقتی علت را جویا شد، کابایان گفت که من به شخصی به نام ابوکمار بدهکارم و این بدهی هر روز بیشتر می‌شود. هر دو به دنبال راه حلی برای این مشکل بودند؛ ناگهان کابایان فریاد زد که راه حل را یافته است....

در این داستان می‌شنویم که:

در روزگاران کهن در دهکده‌ای به نام «خان»، در کشور چین، فرزند دهقانی به دنیا آمد که در زمان تولدش، ستاره‌ای درخشان نیز در آسمان دیده شد. او در ۱۴ سالگی تصمیم گرفت که از روستای خود خارج شود و در پی راهی باشد تا بتواند مغولان را از کشورش بیرون کند.
پسر بعد از مدتی به شهر رسید و پس از یادگیری الفبا، پیش پیرمرد طبیبی رفت که از او پزشکی بیاموزد. بعد از فوت پیرمرد، پسر تنها کسی بود که در آن شهر می‌توانست با درمان بیماران، آنها را از مرگ نجات دهد...