وقتی شاهد چیزی هستید،‌ از حواس‌تان برای بررسی چیزی که در مورد آن کنجکاو هستید استفاده می‌کنید و تجربه‌ی به دست آمده را ثبت می‌کنید. «مشاهده کردن» با «دیدن» فرق دارد. دیدن انفعالی است. به عنوان مثال، وقتی سرکار می‌روید‌‌، همه چیزهای اطرافتان را می‌بینید، اما به ندرت دنبال چیز خاصی هستید یا یادداشتی برمی‌دارید که در آینده از آن استفاده کنید.
اما مشاهده‌،‌ فرآیندی است که در آن به صورت ارادی و عمدی توجه می‌کنید تا اطلاعات خاصی به دست آورید. برای اجداد ما قبل تاریخمان مشاهده‌ی اطراف مسئله‌ی مرگ و زندگی بوده و بیشتر مواقع جان سالم به در بردن آنها به مشاهده بستگی داشته است.
اما دیگر در آن دوران نیستم که هر لحظه در خطر حمله‌ی حیوانات وحشی باشیم، فقط کافی‌ است حواس‌مان به ماشین‌ها و جیب ‌برها باشد!‌ در نتیجه، طبق تحقیقی که دانشگاه اوهایو انجام داده‌، این مهارت رو به افول است.
در دنیای امروز، بیشتر اوقات مشاهده دیگر موضوع مرگ و زندگی نیست. با وجود این، مهارت مشاهده هنوز مهم است و بدون آن‌ احتمالاً اطلاعات مهمی را از دست می‌دهید و در نتیجه در تمام جنبه‌های زندگی تصمیاتی می‌گیرید که در مورد آن‌ها حداکثر اطلاعات را ندارید.